Esas kadın

Hayat , her gün farklı bir oyun oynatıyorsun bana. Yorgunum ben, artık sahnende olmak istemiyorum. Daha kaç bölüm sürecek bu dizi, bu hikaye. Daha kaç gece sürecek bu gözyaşı provaları. Herkesi bir bir çıkartırken oyunundan, benim feryadımı, bezginliğimi neden duymazdan, görmezden geliyorsun ki. Ucuz işçi, sessiz eleman vasfım mı cazip geliyor sana. Binlerce bölümdür  aynı roldeyim. Ne zaman esas kadını oynayacağım. Esas kadın öldüğünde biter ya diziler.

• Her şeyden vazgeçsem de senden vazgeçemiyor yüreğim. ! 

Üşüyorum

Birilerine anlatsam kanayan yüreğimi. Anlamazlar ki yaşamadıktan sonra. Sadece fikir yürütebilirler.

İçi dolu tekerlekli valiz gibi biriktirdiklerim. Ben yürüdükçe ardım sıra geliyor. Nereye gitsem oraya sürüklüyorum. Bir yerde bırakıp , yürüyüp gitsem diyorum benim değilmiş gibi.  Arkamdan biri sesleniyor hemen "bayan valizinizi unuttunuz" . Unutmak istiyorum size ne !

Sokakta yaşayan  bir kadın görürdüm. Elinde, tıka basa giysi dolu üç beş poşetle gezerdi gün boyu. Çok ağır olduğu için taşıyamaz , önce ikisini alır birazcık gider onları oraya bırakır, sonra döner kalanları alır onların yanına getirirdi. Böyle böyle mesafeleri kat ederdi.

Bir kısmını boşaltsam diyorum valizimin. Çok ağır geliyor. Taşıyamıyorum. Çıkartıyorum içinden bazı anıları . Siz orda kalın diyorum bazı yaşanmışlıklara. Kapatıyorum sözde valizimi.  İlerliyorum . Olmuyor. Sonra sokaktaki o kadın gibi, dönüp bıraktıklarımı  geri alıyorum. Yola devam ediyorum.

Biliyor musun ? Bu gece gene üşüyorum.

Hatırım kalır

Bu durumdan çıkmam gerek acilen. O kadar perişanım ki, mantıklı düşünme yetimi dahi kaybediyorum yavaş yavaş.  Mutsuzluğumla ben dibe doğru çöküyoruz. Hayat güzelmiş. Hayat sana güzel. Toparlamam lazım artık eşyalarımı yavaş yavaş. Dönüp bakacak hiç bir şey kalmamalı orta yerde. Arkamdan temizlemek için çabalayan olmasın. Her dokunulanla depreşir anılar da , bakarsın yaralanır yürekler. İstemem incinmesin yüreğinin ucu. Hatırında bile kalmayayım sakın, hatırım kalır. Kapıyı kapattığımda ne gözüm kalmalı , ne aklım, ne de yüreğim kalmalı o kapının ardında. Çok acı çekiyorum. Kanıyor yüreğim, parça parça ciğerim. Hayat sana güzel.

Öldüm

Tamam git. Öyle huzurlu olacaksan , ben mutlu olurum.

Kapıyı kapattın ve çıktın.
            Bir daha geri döner miydin, dönmez miydin bilmiyordum.
                          Elimden  bir şey gelmezdi ki.   Yollar çok uzak peşinden koşamazdım .
                                       "Kal" deseydim işe yarar mıydı.? Benim sözümle kalman, beni yaralardı gidişinden daha çok.
                                                    Bir benmiydim sana fazla gelen .
                                                    Noksan geldiğim zamanlarda neden gitmedin.

Arkana da bakmazsın biliyorum. Boşa akmasın gözyaşlarım dışa ,sen görmeyecek olduktan sonra. İçin için ağlarım ben. Kalbimin kırıkları arasından süzülür, yolunu bulur, zamanla azalır nasılsa.

                                       Derler ya , "ağlama değmez ". Değmeseydi neden ağlayayım. Değer.

 Yaşanan her bir an için gözyaşı dökmeye değer. Kimi zaman o anların hüznüne değer, kimi zaman neşesine. Gözyaşları yürekteki acılarla oluşmaz sadece. Çok seversen çok ağlarsın.

Dünyadaki tek dayanağımdın. Bu mu ağır geldi sana.

                                                                              En zoruma gidende gitmenden çok sessizliğin. Keşke binlerce kelime ile yaralasaydın beni, hatta hançer saplasaydın yüreğime. Ama susmasaydın. O zaman ağır yaralanırdım.
                                                                             Şimdiyse öldüm.

Sıkıldım

Aşk var mı ? Yoksa aşk biz neyi yaşıyoruz. Aşkı kim icat etti ? Her icat edileni kullanmak zorunda mıyız. ? Bunun bir kullanma talimatı var mı ? Sıkıldım ben.

Oldu

BİR İNSAN HER GÜN BİR ÖNCEKİNDEN DAHA ÇOK SEVİLİR Mİ ? EVET SEVİLİR. . . Ben sevdim oldu. 

Hiç

Sen hep benden harcadın, ben hep seni biriktirdim. Ben tükendim , sen çoğaldın.