Saklambaç

Sahiplenmeyi hiç bir zaman sevmedim. Sahiplenilmeyi de. Belki de yanlış buradadır. Özgür kalmak istersin hep, özgür bırakılınca da sahiplenilmeyi belki kimbilir. Öyledir  ya hep, neye ulaşamıyorsa onu ister insan. Sana ulaşamayıp seni beklediğim şu dakikalardaki gibi aynı. Gözlerim , kulağım senden gelecek haberde. Ama yoksun. Benden saklansan bile , kendinden kaçamazsın ki. Ve en çok istediğin kendinden saklanmak değil mi özellikle son günlerde. Gel ey sevgili, saklanacak yerleri birlikte keşfedelim. Belki birlikte herkesten saklanmayı da deneriz.

Dilimin şarkıları

Seni versinler ellere beni vursunlar. Seni kimler aldı , kimler öpüyor seni ? Adaklar adadım yüz kere bin kere. Hep yanımda kal gecemde ol diye. Ben yalvardım hep tanrıya sen diye. Doymadım doyamadım sevmelere seni ben. Biz aşkı meleklerden çaldık, birbirimize sımsıkı bağlandık.Aşkı sandıklara sakladım,üstüne yükler yükledim. Aşkın mapushane içinde ben mahkum.

Bayram

Bayramıdır yüreğimin ,değdiğinde gözün gözüme. Bayramları severim sen geldiğin için.

Sigaram

Ne yapmak istediğini anlamadığım zamanlarda açıkçası fıttırıyorum. Fıttırıyorum çünkü, hah tamam artık bu böle diyemiyorum. Bugün böylesin yarın bambaşka.  Kararsızlık kadar kötü ne var ki zaten hayatta. Belli bir kararın olsa, hiç zorluk çekmezsin. Durum ne ise ona göre hareket edersin. Ya kararsızlık. Tamam bitti her şey dersin, bitmemiştir. Ertesi gün bir bakarsın çıkıp gelir. E hani bitmişti her şey. Kararsızlık. !!

İçinde bir yerlerde taşıyorsan sevgisini, kolay mıdır bitmesi zaten. Sen ne kadar bitirsen de yüzeyde, oyar ince ince seni içerde. Yoruldum bu aralar yine. Ne yapmam gerektiğini bilememekten çok yoruldum. Açık açık söyleyememekten en çok da. Vereceğin cevaplardan korktuğumdan yoruldum. Yazdıkça fark ettiğim şeyler beni korkutmaya başladı daha da çok. Ne çok korkağım. ne çok şeyden korkuyorum.

Sevmediğim bir şey var. En çok da sana kırıldığım zamanları yazıyorum. Oysa seninle mutlu geçen onlarca günüm, binlerce saatim her şeye katlanmama sebep değil mi. Yüreğimizde ki o bitmeyen sevgi değilmi görmezden gelmeme sebep herşeyi. Çok yaramazsın. Çokkk. Ama biliyorsunki birgün bunların acısı çıkacak senden. 

Sigaram gibisin hayatımda. Hem içmek istiyorum , hem de bırakmak. 

Korkuyorum

Gidiyorsun , geliyorsun, üzüyorsun, seviyorsun tüm bunlar olurken ben hep susuyorum , bekliyorum. Biliyor musun , bir gün konuşmaktan çok korkuyorum. Tıpkı,  gözlerine bakıp da orada kala kalmaktan çok korktuğum gibi. Tıpkı bir gün sana gelip de geri dönememekten çok korktuğum gibi. Tıpkı kalabalıklarda bizi yaşarken korktuğum gibi.

Yeni başlamış gibi

Seninle giden huzurum, yine seninle geri geliyor. Tuhaf değil mi bu durum.? Sana kızıyorum, öfkem ayyuka çıkıyor. Sonra seni hissediyorum , sukunetim ayyuka çıkıyor bu sefer.
Tahteravalli gibi. Bi yükseklerdeyim , bir yerde. Çıkarken kahkahalar atıyorum, inerken içim çekiliyor, yüzüm buruşuyor.
Delilik bu bizimkisi.  En çokta beni sevdiğini hissettiğim anlarda deliriyorum.
Herşeyi unutuyorum işte o zaman. Tek zoruma gidense , o anı tutamamak. Avucumu sıkıyorum, nefesimi tutuyorum olmuyor. Bir sonraki ana kadar bekliyorum, bayramları bekler  gibi.
Ben bugün yine, yeniden seviyorum seni. İlk günki gibi.
Yeni başlamış gibi.

Zor günlerim

Zor günlerdeyim. Hangi yana elimi atsam, eski bir ahşap gibi un ufak oluyor. Tutamıyorum hiç bir şeyi. Uçurumun kenarı değil ama atlamakla_atlamamak arası bir yerdeyim. Ezanlar kulağımda yankılanıyor. Dualar ediyorum düşmemek için. Duruyorum olduğum yerde şimdilik. Anlatamazsınız herkese derdinizi ama anlatmak istersiniz herkese. Bu kadar gözyaşından sonra gözlerim yeşerir mi diye bekliyorum. O da olmuyor. Çaresi de yok ki çaresizliğimin. Hani satın alıvereyim bir yerlerden yada çareye doğru gideyim. Çaresiz dert yoktur demeyin. Olan çareyi düşünmek zaten beni bu hale getiren. Bazılarına göre bir elim yağda bir elim balda. Dışı seni yakar içi beni. Neden mi yazıyorum. Birileri bilsin istiyorum içimde sakladığım hallerimi. Bende ki öteki beni. Palyaçonun ağlayan yüzünüde görsün birileri. Siz gözyaşlarını içine akıtmanın zorluğunu bilir misiniz. ? Rahatca ağlayamazsınız bile. Sorarlar çünkü "neden ağlıyorsun " diye. Cevapsız kalır sorular. Diyemezsiniz ki, sizin yüzünüzden birazcık , birazcık da benim yüzümden, en çok da onun yüzünden. İçinizden haykırmak gelir, kendi sesinizden korkarsınız. Bağıramazsınız. O ses içinizde yankılanır, yankılanır, yankılanır. İçinizde susar. Bazen çok diplere iniyorum böyle, sanmayın ki unutkan değilim. Bazen de herşeyi unutup , gülüyorum. Kahkahalarımın sesi özgürce yankılanıyor, yankılanıyor, yankılanıyor. Kısacası her insan gibi yaşıyorum işte.