Oysa ne çok kızgındım sana yine yapamadım. Aslında yapmadım. İstesem yapardım. İşim var derdim. Demedim. Çünkü istemedim. Neden diye sorsan cevabım yok. Benim dışımda gelişiyor sanki olaylar. Sessizlik nereye götürüyor bizi. Ufacık bir ses olsa çığlıklar yankılanacak sanki. Hiç bilmiyoruz birbirimizin tadını. Mesela nasıl olurdu seninle film izlemek. Nasıl olurdu sokaklarda el ele yürümek. Aynı kaptan yemek yemek mesela. Ya da senin için bir şeyler pişirmek. Nasıl olurdu karşıdan karşıya geçerken arabalar arasında, onun değil de benim elimi tutsan. Tek yapabildiğim gözlerinin içine baktığımı görmen için gözlüğümü çıkartmak oldu. İşte o anda gözün değdi gözüme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder